Sude Salahor
13 Haziran 2020, Cumartesi
Yeni normalleşme sürecinde istanbuldan ve ayrılarak kırsal alanı gözlemledim. Sosyal mesafe düzeninde yapılan değişiklerlerle yeni normal sürecinde bazı insanlar cafe ve plajı tercih ederken (5.fotoğraf), bazıları, izolasyona devam ederek kendi doğal ortamını oluşturmuş. (6) Doğa ve canlı ekosisteminin kendi içindeki uyumunu yakalamaya çalıştım. Aynı zamanda kırsal bir alanda olmanın getirdiği doğayla ve canlılarla iç içe olabilme şansının insanla olan kesişim noktalarına odaklandığım süreçlerden bir foto hikaye oluşturdum.
Sude Salahor
12 Mayıs 2020, Salı
Karantina günlerinde foto hikaye oluşturmak için günün fazla zamanını birlikte geçirdiğim kedim Yumi’yle günlerimizin özetini oluşturdum. Hikayeyi akış halinde sıralarken fotoğrafların bir kısmında; kedilerin bakış açılarını şekillendiren, iletişim kurmalarının birinci anahtarı olan ‘duyu’larının ön planda olduğu karelere odaklandım.( camı açınca havayı koklaması , yağmur damlalarına dokunmaya çalışması gibi..) Bir kısımında da olaylara , günlük yaşantısında belirli ona özgü hareketlerine, alışkanlıklarına ve karantinayla birilikte gelişen bazı yeni alışkanlıkları da ön planda tutmaya çalıştım.(getir ile mamasını kapının önünde beklemesi, mamasını bulmaya çalışması gibi..)
1-) genellikle en sık vakit geçirdiği yer ve güneşi beklerken.
2-) uyumak için güneşi tercih eden Yumi
3-) güzel hava ve çiçek kokusu..
4-) geçen haftadaki yağmurlu hava; iki hava durumunu da pencere önünde deneyimlemeyi seviyor.
5 ve 6 -) günlük aktiviteler
7-) ding dong (zil sesi )
8-)tüm poşetleri koklayarak mamasını bulma alışkanlığı, online sürecin hayatımıza dahil olmasıyla gelişen bir özellik.
9-)ve bir seri olarak devamında mama yediği bir kare.
10,11-) mama sonrası aktivitesi olarak farklı oyun türleri
12-) uyku öncesi , hide and seek
13-) genellikle yanımda uyurken.
14-) ve son olarak teşekkürler Yumi..
Sude Salahor
17 Nisan 2020, Cuma
Bundan sonrasinda, bir süre daha sınırlarımıza dikkat edecegimiz süreç devam ediyor..tıpkı kedim Yumi’nin durdugu sınır gibi... Proje yoğunluğumuz arasinda camlari açıp nefes almayı ihmal etmemeliyiz.Bir cuma kritiği sonrasi, çiçeklerin renkleriyle cumamizi renklendirebiliriz belki..peki senin icin cuma nasil gidiyor ? @Abdallah Aldirdasawi
Sude Salahor
10 Nisan 2020, Cuma
Eğitmenin Yorumu / Comment of Instructor
Konuyu farklı ama doğru bir yerden yakalamışsın. Çoğu arkadaşın mekanları değiştirirken, sen ışık açılarını değiştirmişsin ve ortaya farklı kareler çıkmış. Hemen hemen… Hemen hemen yazmaktaki nedenim 3. Ve 4. fotoğrafınla ilgili. Fotoğraf editörü bir seçim yaparken önce hangi kareler aynı şeyi anlatıyor diye bakar, sonra da bunlar arasından en iyisini seçer. Editör ol(a)mayan fotoğrafçı ise bu seçimi yaparken zorlanır, zira ona göre her karede beğendikleri vardır. Kendine acımasız olmak zordur ve hepsi fotoğrafçının çocuklarıdır sonuçta. Bu gözle bakarsan 3 ve 4 nolu fotoğrafların aynı hikayeye sahip. Dördüncüde duvardaki gölgeler hoşuna gitmiş ve o kareyi feda edememişsin. Oysa hem konu olarak bir öncekiyle benzeşiyor hem de odaklanmamız gereken çileği ikinci plana itiyor. Bu eleştiriyi bir kenara bırakırsak, genel olarak ise ışık ve kompozisyon kullanımın gayet iyi.
Fatma Sude Salahor
4 Nisan 2020, Cumartesi
Eğitmenin Yorumu / Comment of Instructor
Fotoğraf anlatımında yakaladığın noktalar doğru. Renk seçimlerin, perspektif kullanımları vs. Eksiğin bu secimlerini daha kuvvetli karelerle gösterebilmek. Örnek vermek gerekirse Happy’nin ikinci karesindeki sağdaki köpeğin karenin en önünde olduğunu ve adamı kameraya doğru çekiştirdiğini düşün. (Cooker çok heyecanlı bir cinstir, genelde de sahibini sürükler:) Kadrajımızda artık yüzünü gördüğümüz sevimli bir köpek, kareye dinamizm katan çekiştirdiği sahibi ve şehrin diğer tüm unsurları (çektiğin gibi) olacaktır. Peki bunun için ne yapılabilirdi? Sadece bu karenin oluşacağını hissedip, köpek gelene kadar birkaç dakika beklemek. Bolero’da da sorun yine teknik. Bu sefer kompozisyon değil ışıkla ilgili. Fotoğrafın büyük bölümünü oluşturan ve ritmi veren merdivenleri neredeyse görmüyoruz. No Escape için teknik bir yorum yapmayacağım. Zira senin fotoğrafın değil. Ama diğer ikisine göre bizi daha dışarıda bırakıyor. Nedeni senin parçayı dışında hissetmen ve doğal olarak fotoğrafı da bu dürtüyle seçmen.
Kıssadan hisse: No Escape’deki dürtünü yönlendirip fotoğraflarına yansıttığında fotoğrafçı oldun demektir. Yani ne hissettiysen onu bize gösterebildiğinde.