Kendimize ait olan ya da sürekli gözümüzün önünde bulunan nesneler algımızda "aşinalık" hissini oluşturur. Tanıdık bir sima, bilindik bir koku veya anısı olan bir eşya bu aşinalık duygusunu tetikler. Girdiğimiz her mekanda aşina olduğumuz nesneler sayesinde o ortama karşı hissedilen yabancı duygulardan uzaklaşmaya başlarız. Farklı bir mekana girdiğimiz anda ilk hissettiğimiz şey, oraya ait olmayan bir yabancı olduğumuzdur. Ve ilk andan itibaren gözümüz tanıdık bir nesne görmek ister. Benzer bir şekilde, Adolf Loos'un tasarladığı mekanların fotoğraflarında da yine kendi tasarladığı objeler göze çarpar. Fotoğraflar, obje odaklı değil mekan odaklıdır fakat kadraja bir yerinden dahil olan objeler o mekanda aşinalık hissi yaratır. Her karede farklı bir mekan içinde bulunan ve tanıdık bir yüz gibi gördüğümüz, bize ait olan "OBJE" bizi yavaş yavaş o mekanın içine almaya başlar. Ve o andan itibaren o mekana karşı olan yabancı duygularımız giderek azalmaya başlar ve tıpkı "OBJE"ye karşı hissettiğimiz aşinalık hissi o mekan için de canlanmaya başlar.

01- Tatil günü tatlı uykusundan uyanan bir kardeş.

02- Pencereden giren gün ışığına esneyerek ‘uyandım uyandım ‘diyor.

03- Kıyafet dolabına yönelip, pijamalarından kurtuluyor. Yeni bir gün, yeni bir kıyafet.

04- Sivilce problemini cilt bakımı ve maske ile aşmaya çalışıyor.

05- Karantinanın keşfinde online ders deneyimi, EBA.

06- Çizgi roman kitapları her zaman ilgi odağı olmuştur.

07- Aç kalmaktan asla hoşlanmaz, biri fırında patates mi dedi? mmm.

08- Çizgi roman okumayı sevdiği kadar çizgi roman karakterlerini çizmeyi de sever.

09- İftar vakti, zaman su gibi.

10- Saat 00.00, tatlı uykusuna kaldığı yerden devam ediyor.

Yapılacak işlerimiz ara/sında bir kahve arası da fena olmaz. Yanında da çikolata? Mmm. Keşifler demişken, bazen bazı keşifler de iyisiyle kötüsüyle ayağımıza kadar gelirler. ‘’Homeoffice’’ kavramının henüz keşfinden sonra şimdi de tüm dünyanın problemi olan virüs sebebiyle #evdekal ‘ıyoruz ve ‘’Homeschool’’ kavramını keşfe çıkıyoruz. İlginç bir deneyim oluyor gibi sen ne dersin? Next: Elif Salgar

Eğitmenin Yorumu / Comment of Instructor

Meyve seçimin fotoğraflarda başka bir boyut yakalamanı da sağlamış. Ananasın kabuk dokusu ve üstündeki yeşil kısım farklı unsurlar olarak fotoğrafa katılmış. Tek fotoğraflara isim verseydim ya da kısa tanımlamalar yapsaydım, şunları yazardım: 1. Üstteki yeşil kısmın öne çıktığı meyveden çok bir bitki. 3. Ananas böyle bir meyvedir. 4. Yaprakların forma katkısı 5. Form

2. fotoğrafını yukarıya yazmamamın nedeni ne çekmek istediğini anlamam ama senin bunu çekememiş olman. Arkadaki jaluzi ışığı aktarışı açısından daha iyi kullanılabilirdi. Ya da camın arkası netlenirdi, başka bir fotoğrafa dönüşürdü kare.

Son kare için şu önerilerim var: Ters ışıkta netlik yapmak zordur. Bu durumlarda net alanı göremediğimizde ışıkta netliği yaparız, netliği kitleriz, sonra karanlık ortamı sağlar çekimi yaparız. Elbette bunlar en az yarı profesyonel bir makina ve makinanın sabit durabildiği bir yer (tripot gibi) demek. Ayrıca arka ışığın mesafe ve gücünü doğru ayarladığında ışıktan oluşan kontur çizgisi daha vurucu bir hali gelir. Alttaki örnekte olduğu gibi

Eğitmenin Yorumu / Comment of Instructor

Bolero ve Happy için seçtiğin fotoğraflara diyecek bir şey yok. Doğru seçimler. Tek başlarına bile o müzik parçasını ifade ediyorlar. No Escape için seçtiğin 3 fotoğrafın temsil ettiği kavramlar da doğru. Bakarken kafamdan geçen şuydu, keşke bu üçünün tek bir fotoğrafta birleştirilebilseydi.

Böyle tek bir fotoğraf bulabilir misin?