Yue Minjun’un iç gıcıklayıcı çizimleri tam da bu parçayı ifade ediyor. Fotoğrafların günlük hayattan seçilmeleri ve doğal olmaları hoşuma gitti. Farklı aksiyonlar ama bir şekilde aynı duygu da birleşiyorlar. No Escape için de benzer ifadeler kullanabilirim. Daha uçtalar ama müzikte birleşiyorlar. Her ikisinde de bu yazdıklarım fotoğrafların hem duygusu hem de kompozisyon, ışık-gölge kullanımı, rengi vb için geçerli. Bolero’da ise tek eksik fotoğraflardaki ritim. O da olsaymış tam olurmuş.
Esma İpek Isık
Eğitmenin Yorumu / Comment of Instructor